Schilderijen
Inleiding schilderen op hardboard.
Een van de vele dingen die een kunstschilder moet leren is om te schilderen op elke mogelijke ondergrond. Het meest gebruikelijke was het schilderen op doek, gewoonlijk op linnen. In de tijd dat Idonia op de Vrije Academie het vak leerde was er gebrek aan bijna alles, waardoor luxe artikelen, zoals bijvoorbeeld een eenvoudig fototoestel, aan een extra belasting waren onderworpen, de luxe-belasting. Doeken om op te schilderen moesten gemaakt worden en omdat het niet het directe belang diende, was het dus luxe, met als gevolg dat doeken erg duur waren. En kunstenaars in opleiding waren nog armer dan de gewone mensen. De Vrije Academie adviseerde dan ook om op hardboard te gaan schilderen. In 1952 was Idonia's echtgenoot gepensioneerd en ondanks een goede betrekking moest hij thuiswerk zoeken om voldoende inkomen voor zijn gezin te hebben, het was dus armoe.
Hardboard is glad en hard. Eerst moest er een onderlaag op aangebracht worden. (Net als bij linnen). Pas daarna kon er op geschilderd worden. Omdat hardboard een beetje buigzaam is moet ook voor een goede hechting van de verflagen verzorgd worden. Een deel van de schilderijen van Idonia op hardboard zijn aan de onderkant versterkt door er latten op te spijkeren, waarbij de kop van de spijker op de te beschilderen kant zat.
Hardboard was relatief goedkoop, en door te zoeken naar afgevallen stukken kon een schilder met weinig geld een geschikt medium bekomen.
Introduction to painting on hardboard.
One of the many things a painter must learn is to paint on any surface. The most common was painting on canvas, usually on linen. At the time Idonia was learning the trade at the Free Academy, there was a lack of almost everything, so luxury items, such as a simple camera, for example, were subject to an additional tax, the luxury tax. Canvases to paint on had to be made, and since it did not serve the immediate interest, it was therefore luxury, with the result that canvases were very expensive. And artists in training were even poorer than ordinary people. So the Free Academy recommended painting on hardboard. In 1952, Idonia's husband was retired and despite a good job, he had to look for work at home to have enough income for his family, so it was poverty.
Hardboard is smooth and hard. First an underlayment had to be applied to it. (As with linen). Only then could it be painted on. Because hardboard is somewhat pliable, care must also be taken for proper adhesion of the layers of paint. Some of Idonia's paintings on hardboard were reinforced at the bottom by nailing slats to it, with the head of the nail sitting on the side to be painted.
Hardboard was relatively cheap, and by searching for discarded pieces, a painter could obtain a suitable medium with little money.
Inleiding schilderijen op gebruikt doek.
Tijdens of na het schilderen op papier en hardboard leerde Idonia te schilderen op doek, in plaats van hard en stevig is dat verend, en geeft een ander resultaat. Ze begon op oude schilderijtjes die geen waarde hadden. Er was geen geld voor nieuwe doeken, dat zijn op een raamwerk gespannen linnen doeken die wit zijn vandaar dat ze overging op oude schilderijtjes die ze of in haar bezit had, of die ze kon kopen bij een uitdragerij.
Bij een bestaand schilderij moet het zo glad mogelijk gemaakt worden en gegrondverfd zodat het oude niet het nieuwe kan beinvloeden.
Introduction paintings on used canvas.
While or after painting on paper and hardboard, Idonia learned to paint on canvas, instead of hard and firm, it is springy, and gives a different result. She started on old paintings that had no value. There was no money for new canvases, which are linen canvases stretched on a frame that are white hence she switched to old paintings that she either owned, or that she could buy from a thrift store.
With an existing painting, it must be made as smooth as possible and primed so that the old cannot affect the new.
Inleiding schilderen op decor-linnen.
Doordat het Scala theater aan de Wagenstraat, wegens de nieuwbouw voor de Bijenkorf aan de Grote Marktstraat in Den Haag, zijn deuren moest sluiten omdat de Bijenkorf eigenaar was van het gebouw en die de ruimte nodig had voor zijn nieuwbouwplannen, werden de decors die vernietigd moesten worden gegeven of verkocht aan de Vrije Academie. De leerlingen maakten gretig gebruik van deze mogelijkheid om aan goedkoop, maar grof geweven linnen te komen. Zolang de mogelijkheid bleef bestaan maakte ook Idonia hier gebruik van. Een grove basis maakt het noodzakelijk de verf op een andere manier op het doek te brengen en dat is terug te vinden in de ontwikkeling van Idonia.
Idonia voelde zich aangetrokken tot een stijl waarbij de vormgeving van de afgebeelde dingen werd geabstraheerd tot (relatief) grote vlakken. Haar kleuren werkte ze uit todat ze vond dat de combinatie het verhaal vertelden zoals zij het voelde. Idonia tekende en schilderde niet omdat ze het wilde. Ze had de drang van binnenuit. Ze moest schilderen en tekenen, of ze het wilde of niet.
Introduction painting on decor linen.
Because the Scala theater on Wagenstraat, due to new construction for the Bijenkorf on Grote Marktstraat in The Hague, had to close its doors because the Bijenkorf owned the building and needed the space for its new construction plans, the sets that needed to be destroyed were given or sold to the Free Academy. Students eagerly took advantage of this opportunity to obtain cheap but coarsely woven linen. As long as the opportunity remained, Idonia also took advantage of it. A coarse base makes it necessary to apply the paint to the canvas in a different way, and this is reflected in Idonia's development.
Idonia was attracted to a style in which the design of things depicted was abstracted into (relatively) large areas. She worked out her colors until she felt that the combination told the story as she felt it. Idonia didn't draw and paint because she wanted to. She had the urge from within. She had to paint and draw, whether she wanted to or not.
Auteursrechten voorbehouden
“Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze tekeningen, schilderijen, kunstwerken mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de de heer A.M. Fraissinet.”
Neem contact op voor een licentie voor uw specifieke gebruik.